تیک تاک ساعتها ما را به لحظه ی دیدار امیدوار تر می کند ...
عزیزی گفت ما کارهای مان را برای خدا انجام می دهیم حال آنکه باید برای خدا کارهای مان را انجام دهیم! و تفاوت میان این دو از زمین تا آسمان هفتم است...تازه فهمیدم مشکل از کجاست!
کار را برای خدا کردن می تواند نتیجه اش این باشد که که تو سر کار خودت باشی و حسین ع در کربلا هل من ناصر بگوید ! اما برای خدا کار کردن یعنی با کمترین اشاره ی حسین تا نینوا دویدن حال آنکه حقوق یک ماهت هم دیر شود...اتفاقی می افتد؟
مدتهاست که چشمم را به روی ناپاکی ها می بندم و می خواهم آن را برای دیدار تو تطهیر کنم. تمام زندگی ام فدای تو !
آسمان وسعت انتظار مرا به تماشا نشسته و زمین تشنه تر از من چشم به راهت دارد...
آقای من دعا کن این نگاه تازه ما را به تو نزدیک تر نماید...
پ ن: نوای وبلاگ صدای دخترمه . دعا کنید امام زمانی باقی بمونه و بمونیم...
