چند روزه دارم سعی می‌کنم یه جمله‌ای رو که تا حالا قبولش داشتم ، باورش کنم.
آره از نگاه من قبول داشتن با باور داشتن زمین تا آسمون متفاوته.
آدم ممکنه خیلی چیزها رو قبول داشته باشه اما پای عمل که برسه این ضمیر ناخودآگاهشه که کارها رو به دست می‌گیره. ضمیری که بر اساس باورها عمل می‌کنه نه دونسته ها.
پس اگه می‌خوایم واقعا فرق کنیم باید باورهامون رو عوض کنیم. بعضی‌ها رو بندازیم دور و بعضی‌ها رو یه شستشوی حسابی بدیم.
و حالا من سعی دارم به این باور برسم که :
زیبایی در نگاه ماست ، نه در چیزی که می‌بینیم....
و معتقدم این باور هر ادمی رو با سرعت جت به آرزوهاش می‌رسونه .
می‌گید نه! امتحان کنید...
