امروز رو قدس است. امروز شرکت می کنم در یک راهپیمایی حکومتی آنهم بدون ساندیس!
اصولا من عاشق راهپیمایی های حکومتی(از جنس انقلاب اسلامی) هستم، با ساندیس یا بدون ساندیس. هرچند هر روز ما روز قدس است و جمعه آخر ماه رمضان چه بخواهند و چه نخواهند نشانیست از تمام روزهای ما که "سیاست ما عین دیانت ماست" و اصلا شیعه هر روزش از ازل تا ابد عاشوراست هرچند عاشورا ساندیس که هیچ حتی آب هم نبود...
بگذار بنیاد شهیدما نام "نه غزه، نه لبنان" گویان را بر درودیوار شهر بکارد و بهشان کارت شهید بدهد و بشوند شهید کارتی یا بهتر بگویم پارتی! از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان سالهاست که دعواهاست برسر نام خیابان "خالد اسلامبولی" اما هنوز هم هستند "چمران" هایی که بگذرند از آرامش و اعتبار دنیایشان و آوار شوند بر سر ددمنشان اسرائیلی...
دیروز کفش می خریدم . بعد از ورندازهای طولانی یافتم کفشی با مدل و جنس و البته قیمت مناسب . دست به جیب که شدم دیدم پشت کفش ستاره ای می درخشد شبیه نجم شوم اسرائیلی!!! نخریدم. مغازه دار تعجب کرد! نخریدم. اصرار کرد! نخریدم. گفتم کفش خوبی ست اما مال ما نیست!اعتقادم به آرمان فلسطین بیش از این کفش می ارزد. و حال نمی دانم مفتخر باشم از اینکه پایبند ماندم به اعتقاداتم یا شرمنده از حضور چنین نمادهایی در مغازه های شهرم؟!
اما هرچه بود امسال راهپیمایی من از همان دیروز آغاز شد؛از همان مغازه! راهپیمایی شما چگونه است؟
