روزهای آخر شهریور... تکاپوی بچه های مذهبی برای عرض ارادت به شهدا... گوشه و کنار شهر برپایی نمایشگاه، یادواره شهدا، شب خاطره...
این میون بروبچه های نت قضیه شون فرق می کنه. افرادی که خودشون رو تو خط مقدم جبهه ی جنگ نرم می بینن و می خوان با قلمشون جواب بدن دشمنان رو و گسترش بدن اون چیزی رو که خوب می دونن.
ویژگی شاخص بچه های جنگ، ولایت پذیری و ذکاوتشون بود. دو ویژگی ای که باعث شد فرماندهان جبهه های ما با وجود سن کمشون خار چشم دنیای مهاجم بشن و یک تنه جلوی تمام ماشین جنگیشون وایسن.
حالا هم اگه می خوایم فرمانده جنگ نرم باشیم، یا اگه می خوایم تو این جبهه ارزوی شهادتی داشته باشیم، باز هم راه همون راهه: ولایت پذیری و ذکاوت.
باید ولایت پذیر باشیم تا آقا بتونن با پشتوانه ی اعتمادی که به ما دارند در مواقع لزوم حکم آتشین خودشون رو صادر کنن.
باید با ذکاوت باشیم تا دچار فتنه ها نشیم . تا اگه خبری شنیدیم یا عکسی دیدیم بتونیم دروغ و راستش رو تشخیص بدیم . تو دنیای مجازی ذکاوت یا بهتر بگم بصیرت حرف اول رو می زنه. برخورد با افرادی که ممکنه تا آخر عمرت حتی یک بار هم از نزدیک نبینیشون ذکاوت خیلی خیلی بالایی می خواد . اینکه بتونی با همه دوستی کنی و درکنارش همیشه این احتمال رو بدی که هر چی تا حالا از طرف مقابلت شنیدی دروغ بوده کار سختیه!
اینکه در برابر هر مسئله ای سریعا موضع بگیری و موضعت هم درست باشه! مستلزم جهاد درونیه. جهادی که باعث بینا شدن چشم بصیرت آدم می شه و این یعنی مراجعه به وصیت نامه شهدا.
ما چه بخواهیم چه نخواهیم نسل بعدی همون بچه های جنگیم و جنگ ما جنگ حق و باطل بود که تا ظهور و حتی بعد از اون ادامه داره!
هنوز هم نوای " دایه دایه وقت جنگه" توی گوشمون می چرخه و هنوز هم" اندک اندک جمع مستان می رسند"!
اگه مرد راهید بسم الله...
