شايد ده سال يا 12 سال پيش يادتونه آرم سپاه رو باچه دردسري با ساقه گندم كولاژ كردم تو هم بردي قاب كردي يه بسيجي عاشقش شد و بردش و دوباره بهترشو برا بسيج درست كردم يكي از بچه ها امروز برام پيام داد با اين عنوان:يكبار نشد آرم سپاه رو ببينم ويادتووكار زيباي ساقه گندم تو نيفتم منم در جواب ميگم فروزان عزيزم بله اين ديگر من نيستم اين هنر است كه بر جا مي ماند حتي اگر آن قاب كثيف شده باشد رنگ و رويش رفته باشد و اين عشق به هنر است كه در درون مخاطب تجلي مي كند قيصر امين پور نرفته زنده است چون آثارش در دست مخاطبانش مثل دري در صدفند