سلام به همه‌ي اونايي که پاسخ دادند. ببينيد من عصباني نيستم. شما هم نباشيد. اينجا هم کلاس انشا نيست. اين که من چند تا چيز بگم بعد شما چند تا چيز ديگه بگيد هيچ وقت به نتيجه نمي‌رسه. اگر طالب حقيقت هستيم بهتره که تمام عينک‌ها را از چشم برداريم و روشن ببينيم. به جاي بحث کلي بحث جزيي بهتر به نتيجه مي‌رسه. مثلا اگر شما من را قانع کرديد که آقاي احمدي‌نژاد تا به حال دروغ واضحي نگفته که ثابت شده باشه من ديگه از اين عبارت استفاده نمي‌کنم و بالعکس اگر من ثابت کردم که دروغي اثبات شده گفته که به ضرر امنيت ملي بوده شما ديگه نگيد که نگو دروغ ميگه. يا اين که ممکنه شما بگيد دروغ گفته ولي چون دروغش به ظهور امام زمان کمک ميکنه نگو دروغ گفته هرچند مطمئني گفته چون به مصلحت بوده. در اين صورت من ديگه احساس وظيفه نمي‌کنم اينجا و ميرم پي کارم.

به اين ترتيب کم کم ادبياتمون براي هم روشن ميشه و به نقطه‌ي حقيقت نزديک ميشيم. حالا هر نقطه‌اي که باشه! من که به نقطه‌ي فعليم تعصبي ندارم. و اگر امام زمان همين جمعه ظهور کرد و گفت که خامنه‌اي و احمدي‌نژاد نمايندگان من بودند و به دستور من تمام اين کارها را مي‌کردند، من در کسري از ثانيه مي‌پذيرم. ولي شما هم به خاطر خدا لحظه‌اي را تصور کنيد که امام زمان ظهور کرده و مي‌گويد که احمدي‌نژاد سر سوزني ولايت را قبول ندارد، نقشه‌ي دور زدن خامنه‌اي هم در سر دارد و نام امام زمان بر سر زبانش تنها ابزاري براي منافع قدرت‌طلبانه‌اش است. عصباني نشويد. مثل برهان خلف در رياضيات چند صدم ثانيه به اين حالت فکر کنيد. آيا اگر خود امام زمان شخصا به شما بگويد و ايمان داشته باشيد که اين خود امام زمان است قبول ميکنيد. يعني به عبارت بهتر اگر با عقل به يقين برسيد که راهي که مي‌رويد غلط است، جرات بازگشت از آن را داريد؟

خواهش مي‌کنم بدون پرداختن به ساير موضوعات جواب اين يک سوال مرا بدهيد. تا ادامه دهم.