به «اون آدماي نامرد» بگيد بسيجي «طالب جنگ و خون» نبود طالب آرامش بود ...
بسيجي خون خودشو مي داد تا مردمش در آرامش باشند. ناموسش بدون ترس و دلهره بياد بيرون. عاشقانه خون خودشو نثار نظام و درخت انقلاب مي کرد تا اين درخت نوپا در برابر طوفانهاي سهمگين سربلند باشه .
بسيجي هيچ موقع خون مردم را نمي ريخت تا شيفتگان جاه و مقام سوار بر اسب قدرت شوند و با چهار نعل تاختن غبار فتنه بر پا کنند تا دشمن در اين غبار گم شود.
والعاقبة للمتقين