غم نامه غربت امام عصر (عج).........درد و دل مظلومانه حضرت با جد مظلومش اباعبدالله الحسين(ع)........................... حسين جان مهدي ام مهدي خسته / دلم از بي وفايي ها شکسته / حسين جان مانده ام تنهاي تنها / شده کرب و بلايم کوه و صحرا / شما گفتي ولي ياران نرفتند / مرا ياران همه ، يک يک برفتند / حسين جان سال ها در انتظارم / هنوز حسرت به ياران تو دارم / حسين جان انتقام نگرفته ام من / به جاي امّتم شرمنده ام من / هر آنچه عمه ام زينب(س) کشيده / بود هر صبح و شام در پيش ديده / ز قلبم ميزند بيرون شراره / چه کاري سخت تر از انتظاره / حسين جان از شما شرمنده هستم /گناه امّتم بسته دو دستم /حسين جان امّتم بر تو بگريند / نميدانند که خود با من چه کردند / هزارو يکصدو هفتادو پنج سال / چه کم آنکس که پرسيده زمن حال / هزارو يکصدو هفتادو پنج سال / چه ميداند کسي دارم چه احوال / هزارو يکصدو هفتادو پنج سال / به دست و پاي من زنجير اعمال / توي کرب و بلاي اين زمونه / کسي قدر ابالفضل(ع) وندونه / توي کرب و بلاي اين زمونه / کسي وقت عمل باقي نمونه / توي کرب و بلاي اين زمونه / چه قدر تير گنه سويم روونه / شما با آن مصيبت ها که ديدي / به اميد ظهورم پر کشيدي / خدا داند چه قدر در انتظاري / ز خون باري چشمم بي قراري / اگر شيعه وفا ميکرد به بيعت / نبود تاخير به روي عصرغيبت / حسين جان مهدي ام مهدي خسته دلم / از بي وفايي ها شکسته.. .................