ينجا محراب عشق است. مظهر غرور زمين است. اينجا سرزمين فرشتگان است. اينجا سرزمين خداست. آغاز عاشق شدن خدا? آغاز لبيك است.

اينجا شلمچه است. سرزمين زخم و مرهم. سرزمين سنگرهاي خالي. سرزمين افق هاي باز. سرزمين عشق بازي با بي?نياز. اينجا حرفي از «من» نيست و در دستان پينه?بسته خاك? حرفي جز عشق نيست.

مانده?ام كه بگويم: «شما اي خورشيد?هاي معجزه? اين بار هم دستي تكان دهيد و براي دوباره جوانه زدن لاله?ها راهي تازه روشن كنيد!»اپ کردم تشريف بياريد