كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى

انسان دچار طغيان و سرکشي مي شود، وقتي خود را از خدا بي نياز دانست

زندگي انسان، در پيوند با خداوند معنا دار و هدفمند مي شود، اما اگر از اين منبع بي نهايت خود را جدا انگاشت، دچار پوچي و سردرگمي مي شود و جنايت و قساوت زندگي او را تباه مي سازد.