چند روزی دارم می رم شهرمون درنتیجه اینترنت دم دستم نیست پس از حالا عید غدیر رو تبریک می گم.
امروز صبح آقای شهیدی مجری مردم ایران سلام وقت خدا حافظی گفت: الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایت علی بن ابی طالب... و این جمله آشنای قدیمی رو انگار که اول بار بود میشنیدم! اشکهام سرازیر شدن... واقعا خدایا شکرت! خیلی راحت می تونس من رو مسیحی ، یهودی ، سنی ، بودایی ، و یا حتی بی دین خلق کنه. مگه نه! ولی من بدون اینکه بخوام یا حتی بدونم تو یه خونواده شیعه بدنیا اومدم. تو خونواده ای که واسه حسین اشک می ریختن و وقتی می خواستم تاتی تاتی کنم ورد زبونشون یا علی بود: علی کن کوچولو ! بلند شو ! نترس ! علی یارت...
ولی من واسه قدردانی از خدای خوبم چی کار کردم؟ شکرش غیر از اینه که تو نامردمی های دنیا داد بزنم و از مردی های علی بگم؟ غیر از اینه که تو زندگیم عدل علی رو دنبال کنم تا همه بفهمن که علی واسه همه دوران هاست؟ غیر از اینه که...
خدا نعمت بزرگی بهمون داده. قدرش رو بدونیم. ایوون نجف رو دیدم ، خیلی خلوت بود. نذاریم ایوون نجف دلمون خلوت بشه...
