اینکه هر کس توی کشور خودش راهپیمایی کنه و طومار امضا کنه شاید خیلی تأثیری روی روند مسائل بین المللی نداشته باشه مخصوصاً وقتی که طرف دعوا اسرائیلی باشه که به هیچ عنوان برای نظر و تفکر سایر مردم احترامی قائل نیست. پس عقل حکم می کنه اگه قراره برای دفاع از مردم مظلوم غزه کاری بکنیم خیلی عملی تر از این ها باشه.

جلسه دوحه جلسه خیلی خوبی بود و جا داشت پیشنهاد عملی و انسان دوستانه ای از طرف یکی از شرکت کنندگان داده بشه که به نظر من نشد! اما آمادگی این را داشت.

پیشنهاد اینجانب در تشکیل یک گروه حداقل 14 تایی از کشورهای مدافع غزه است. رهبری این گروه هم میتونه بصورت جمعی باشه از هر کشور 3 کشتی که یک کشتی یا ناوچه نظامی و دو کشتی دیگر شامل کمک های انسان دوستانه، به سواحل غزه اعزام کنند. قایقهای کوچک ...  هم بعنوان اسکورتهای نظامی جهت جنگهای نامنظم هم می تونن همراهی کنن .

اگه 45 کشتی و ناوچه جنگی همزمان به سواحل کوچک باریکه غزه برسن  و بر فراز هر کشتی پرچم همه کشورهای کمک کننده برافراشته باشد، به نظر شما آیا نمیشه محاصره عزه شکسته بشه، از اونطرف سوریه و لبنان و احیاناً ترکیه هم از قسمت خاکی با تهدید اسرایل به هرگونه تجاوز به کشتی ها هشدارهای لازم را به اسرائیل بدن.  سازمان ملل و سازمان صلیب سرخ جهانی و دیگر سازمانهای مدافع حقوق بشر نیز بر ارسال این کمک ها نظارت و همراهی کنن.

کشورهایی هم که کشتی ندارن می تونن اجاره کنن!! حتی از روسیه  و چین  و ...  

قرار هم در آبهای بین المللی باشه نزدیکترین محل به غزه و بقیه کشورها.

اگه از فردا عزم جدی صورت بگیره از 2 تا 3 هفته دیگر شاهد ارسال کمک ها و باز شدن محاصره غزه خواهیم بود .

انشاء الله

پ ن : توی این چند روزه متوجه شدم که خیلی از مردم کشورهای دیگه که اطلاع چندانی از روابط سیاسی ایران ندارند فکر می کنن که ایران هم مثل سایر کشورها با اسرائیل رابطه داره و از اینکه مسئولین ایران اقدام به قطع روابط با اسرائیل نمی کنن شاکی هستند!!!

حال انکه ایران اصلاً اسرائیل رو به عنوان یک کشور قبول نداره و موجودیتش رو به رسمیت نمیشناسه. فکر می کنم این وظیفه ی صدا و سیما و خبرگزاری هاست که هر از چند گاهی در لا به لای اعلام خبرهای مربوط به اقدامات سایر کشورها به این نکته اشاره کنن که ایران اسلامی هیچ گاه کمترین رابطه ای با اسرائیل جنایتکار نداشته و نه خواهد داشت.