یادم میاد روزی که خبر شهادت امیر صیاد شیرازی رو شنیدم روی تخته کلاسمون نوشتم: اگر آه تو از جنس نیاز است/ در باغ شهادت باز باز است. و همین کل فضای کلاسمون رو آسمونی کرده بود...این شعر رو همون روزها یعنی دقیقا 24/1/78 گفتم وبالاش توی دفترچه شعرم نوشتم:
تقدیم به لاله متواضع باغ میهن، شهید علی صیاد شیرازی...
یک شقایق ، یک پرستو، یک ترانه
یک کبوتر، یک دل و یک آشیانه
یک بهار ماندنی، یک پرگشودن
پرزدن در آسمانی جاودانه
عاشق جبهه ، بسیجی، بی ریا
همسفر با ربّناهای شبانه
مثل دریا آبی و چون عشق سرخ
مثل باران ، آشنا و بی بهانه
رفت و از او در دلم نقشی شکفت
نقش یک گل، یک قناری، یک نشانه
شعر از شاهد
