توجه به حرم شریف امام زادگان و بزرگان از قدیم الایام جزو افتخارات ایرانیان بوده و هست. احترامی که به واسطه ی آن ارادت خود را به معصومین علیهم السلام نشان داده و اوج عبودیت خود را با تکریم دوستان خدا به تصویر می کشند.
علی بن مهزیار اهوازی از جمله بزرگانیست که با توجه به اسناد بسیار موجود تشرفشان به محضر امام عصر (عج) به اثبات رسیده و حرم این بزرگوار سالهاست که مأمن عاشقان مهدی (عج) می باشد. حرمی که صفای عجیبش دل هر زایری را گرفتار خود می کند.
سه شنبه گذشته اهواز بودیم و رفتیم تا دلمان را به صفای حرم علی بن مهزیار جلا دهیم که دیدیم...
اشکمان درآمد! می گفتند طرح توسعه ی حرم است . اما آیا توسعه این همه بی احترامی می خواهد؟ مانند بی ارزش ترین ساختمانهای فرسوده از پایه حرم را ویران کرده بودند و گنبد روی ساختمان آوار شده بود. به خدا وهابی ها هم جرأت این چنین بی حرمتی ای را به خود نمی دهند! آیا نمی شد ساختمان را کم کم و مرحله به مرحله تخریب و بازسازی کرد؟ آیا نمی شد شبانه آوار را از محل دور کرد؟ یا لااقل دور آوار پرده کشید تا دل زائران آتش نگیرد؟
من که از آقا خجالت کشیدم در چنین شرایطی توسل بخوانم...
وبلاگ نویسان اهوازی! نیستید یا خوابید؟؟؟؟؟
