این روزها و با پایان یافتن ماه رمضان و نزدیک شدن بوی ماه مهر، ماه مدرسه، بوی بازی های راه مدرسه! بازار خرید کیف و لباس و لوازم التحریر گرم شده است. با وجود تعداد کم فرزندان در اکثر خانواده های جوان ایرانی و توجه زیاد والدین به خواسته های کودکان لاجرم بازار فروش اجناس لوکس و رنگارنگ هم رونق بیشتری به خود گرفته. در این میان سوألی که سالهاست ذهن دلسوزان فرهنگ را به خود مشغول ساخته چرایی استفاده از تصاویر شخصیتهای کارتونی فیلمهای غالبا مستحجن و دخترکان با پوشش نامناسب بر روی این لوازم می باشد.
چگونه است که دختر دانش آموز ما که در خانواده ی متدین به دنیا آمده و تربیت شده و حال به مدرسه اسلامی می رود و درس قرآن می خواند و مسئولین هم همیشه بن گوشش می خوانند که تربیت مقدم بر تعلیم است اما هر روز صبح پیش از دیدن چهره ی معلم باید روز خود را با سلامی بر "باربی" آغاز نماید و هیچ کس هم ککش نگزد که این سلام هر روزه چه بر سر روح لطیف و پاک دخترک ما می آورد؟
چگونه است که پسر ما ، همان پسری که از او می خواهیم هر روز مثل یک پارچه آقا! روی نیمکت کلاس آرام بنشیند، تا می خواهد کتابش را از کیفش در بیاورد برخورد می کند با "مرد عنکبوتی" که از دیوار راست بالا می رود! انصافا اگر شما جای او بودید می توانستید بقیه کلاس را آرام سرجایتان بنشینید؟
من هیچ مشکلی با لزوم جذابیت و تنوع در لوازم مدرسه کودکان ندارم و اتفاقا از طرفداران اساسی آن هستم. ولی حرف من این است آیا به راستی ما هیچ شخصیت جذاب غیر منحرفی در کشورمان و در این همه کارتونها و برنامه های داخلی نداریم که عکسش روی لوازم التحریر کودکانمان بیاید؟ به طور مثال همین "مل مل"! گوسفند تپل و بانمکی که چندسالی هست همنشین روزهای کودکان و حتی بزرگسالان ایرانیست. چرا تا بحال عروسک آن به بازار نیامده تا جایگزینی باشد برای مثلا "شاندرشیپ"؟ ساخت عروسکش هزینه بردار است؟ خب زدن عکسش روی لوازم التحریر که دیگر خرجی ندارد!
باور کنید هر سال پیدا کردن کیف با تصویری غیر از دختران بدپوشش و بی حجاب که در عین حال زیبا و جذاب هم باشد مشکلترین کار و درواقع کابوس روزهای نزدیک مهر ما شده!شما چطور؟
