آسمان ابر می شود و بوی باران می آید و دل که پرواز می کند سوی باران می دوم توی حیاط اما .... باران نمی بارد.
و آن وقت باور می کنم که قسمت دل من دویدن و نرسیدن است....
خاطره چشمهایت مرور هر روز رویا های من است .... شب که می شود ماه می شوی قلبم را ...
انگشتم ناز می کند گلبرگ های گل محمدی را و لطافت احساست را روی رگ برگ هایش نوش می کنم....
اینجا که منم گوشه گوشه خیس اشک های دلتنگی ست .....
تو آرام باش .... آرام بودن را یاد من هم بده هرچند.... من شاگرد تنبلی هستم....
پ ن: باز تو این تهران یه برفی اومد و شد مهمترین خبر کشور. حالا حتی سفر استانی رئیس جمهور شده تیتر چندم خبر تلوزیون دیگه وای به حال اوضاع بحرین و یمن که تو این اوضاع و شادی مردم تهران اصلا صلاح نیست حرفی ازشون زده بشه!!
