دلم را تکه تکه می کنم و خوب ورز می‌دهم ...
پهنش می کنم و رویش سس می مالم تا طعم بگیرد ...
کابینت را باز می کنم و هرچه ادویه می بینم خالی می کنم در آن ...
می پیچمش لای مشتم و دوباره بازش می کنم....با پنیر پیتزای اعلا خوب می پوشانمش ...
فر 280 درجه روی شعله ی پایینش آماده ی آماده ست ....
آخ ... ببخش ... این تمام تلاشم بود ... تقصیر من نیست ...
..............هنوز هم بوی تو را می دهد.
