امیرنشین های حاشیه خلیج فارس ، همان ها که سالهای سال است رنگی از ابتدایی ترین اصول دموکراسی را در خود ندیده اند و دیکتاتوری به کامل ترین صورتش در آنها حکم فرماست ، چند وقتی ست که شده اند دایه مهربان تر از مادر و فریاد وا دموکراسیا! سرداده اند که آی مردم دنیا چه نشسته اید دارند در سوریه دموکراسی بیچاره را زنده زنده ذبح می کنند آن هم به شیوه ی غیر شرعی!

فریادهای شیک و پرتمتراق این ابردیکتاتورها کم کم دارد روزهای فتنه 88 را در ذهنمان تداعی می کند. روزهایی که قانون گریزان و ضدقانون ها شده بودند داعیه دار قانون و پیراهن عثمان کرده بودند قانون مظلوم را!

به گمان حقیر، تمرکز حاکمان اتحادیه عرب بر نقض حقوق بشر آن هم در سوریه ای که صدها برابر خودشان مردم سالاری دارد ، تنها راهی ست برای سرپوش نهادن بر خفقان موجود در نظام های سیاسی خودشان و منحرف کردن اذهان تازه بیدار شده مردم از بی دادگری های رخ داده در حکومتهایشان. برای نمونه وجود بیش از 30 هزار نفر - به اندازه یک شهر - زندانی سیاسی در زندان های آل سعود آن هم بدون محاکمه را چگونه می توان توجیه کرد؟

نکته دیگر اینکه با توجه به رکود اقتصادی و مشکلات مالی ایجاد شده در غرب ، بهترین گزینه به فروش رسیدن محصولات کارخانه های بزرگ اسلحه سازی غرب است و چه بهتر که این فروش به سمت بازارهای پر پول کشورهای صاحب نفت خاورمیانه باشد! نتیجه آنکه آسانترین راهکار برای حل مشکل آن 99% مغتشش خیابانهای آمریکا ایجاد جنگی درون منطقه ای برای پولدارهای دست نشانده ی عربشان است!

کوتاه کلام اینکه برادران و خواهران ما در کشورهای عربی و اسلامی باید بیدارتر باشند و فریب این اشک های تمساح را نخورند که خدای ناکرده موج انقلاب های الهی و بیداری اسلامی ایجاد شده در امت های اسلامی به انحراف کشیده نشود که آن وقت ....