اللهم عجل لولیک الفرج
سال نو مبارک
هر چند خدمت و کمک به دیگران، اون هم بدون چشم داشت بسیار پسندیده و سفارش شده است، اما اینکه هر کسی قدردان افرادی باشه که کاری براش انحام میدن هم بسیار بسیار لازمه، چنانکه گفتند: " من لم یشکر المخلوق ، لم یشکر الخالق" ( البته اگه عربیش رو درست نوشته باشم!). حالا!
دیروز صحنه ای رو دیدم که خیلی برام جالب بود و البته حالم رو گرفت! یعنی میدونید، می شد از جهات زیادی بهش نگاه کرد و برداشتهای متفاوتی داشت. با موبایل ازش عکس گرفتم و اینجا براتون گذاشتمش( راستی گوشیم رو تازه گرفتم . مبارکم باشه!)
دو تا ماهی قرمز کوچولو و بی جون که روی یه سطل آشغال کنار خیابون انداخته شده بودن...
می شد مثل یه با احساس، فقط به جنبه عشقولانه قضیه نگاه کنم و قربون صدقه دوتا ماهی عاشقی برم که حتی بعد از مرگ هم از همدیگه جدا نشدن و کنارهم جون دادن ، اون هم تو شب سال تحویل!
ولی خوب ازون جایی که من یه خورده ویتامین انتقاد خونم بالاست، بیشتر به بی احساسی و قدر نشناسی آدمی که این دو تا رو بعد از مرگشون روی سطل آشغال انداخته فکر میکردم...
یعنی فقط تا وقتی که می تونیم از چیزی استفاده کنیم و تاریخ مصرفش نگذشته باید بهش احترام گذاشت؟
این همون ماهی ای نیست که میتونست زیبایی بخش سفره هفت سین ما باشه؟ یعنی فقط به جرم اینکه عمرش سر اومده باید لایق سطل زباله باشه؟
بیاید تو سال جدید مهربونتر از این باشیم...
