فاطمه ؛ نامی به وسعت جهان . نامی برای مردن ، نامی برای تا ابد زیستن ، نامی برای بی که بدانی چرا ، گاهی گریستن.
هرچند که گرداگرد او می گردم ، باز هم نمی شناسمش . برای رسیدن به اوج او ، هر راه را که می پیمایم ، راهی دیگر خود نمایی میکند ، گویی منشوریست با هزاران بعد ناپیدا.
تمام سرزمین عشق را که بگردی کلامی زیباتر و دل انگیزتر نمی یابی از یک « یا زهرا».
فقط کافیست چشمانت را آهسته ببندی تا تمام فاصله را از 86 تا 59 به یک آن بپیمایی و در زیر آتش بی امان دشمن روی خاک تفتیده ی جنوب بنشینی و دست بر پهلوی خسته و خون الود همرزم شهیدت بکشی و فریاد بزنی « یا زهرا» تا ره صد ساله شبلی و بایزید و مولانا را یکشبه زیر پا گذاری و دریابی که :
از خود تا خدا فاصله یک قدم است ؛ از خود برخیز تا به خدا برسی!
