سلام
شاهد یک ساله شد.
تو این یک سال سعیم این بوده که بتونم آیینه ای باشم از خوبی ها و بدیها ، شادی ها و غمها ، مردیها و نامردیهای جامعه مون. تلاش کردم با انتقادهایی سازنده قدمی در راه پیشبرد اهداف انقلاب عزیزمون برداشته باشم و نگاهم خورده اشکالاتی رو ببینه که اگه رفع نشن می توننن موریانه وار به جون ملت بزرگوارما بیافتن و اون وقت ما می مونیم و شرمندگی امام و شهدا و آقا...
گاهی درد دلهایی رو نوشتم که شاید ناراحتتون کرده باشه و شاید از نگاه شما مغرورانه بیاد ولی اینجا رو خونه ی خودم می دونم و اینجوری خودم رو سبک می کردم. به هر حال معذرت می خوام.
این شاهد کوچولو که بدجوری من و پابست و دل بست خودش کرده ، شما رو نمی دونم.
نمی دونم تا چه حد به آسمون نزدیک شدم ولی وقتی تو شاهد مطلب می نویسم حس میکنم سبک شدم، اونقدر که بتونم پرواز کنم.
من وبلاگهای دیگه ای هم دارم ولی هیچ کدوم شاهد پارسی بلاگ نمی شن!
ماه رمضون داره از راه می رسه . ماهی که خدا بی حساب به بنده هاش می بخشه. ماهی که صاحبخونه سنگ تموم می ذاره . دلم می خواد تو این ماه شاهد پلی بشه به اوج آسمون. کمکم کنین!
دوست دارم اگر این بار نظری میدید یه محاسبه نفس باشه برام. بگید شاهدم تو این یک سال چی کار کرده؟ دل کی رو شاد کرده و خدای نکرده دل کدومتون رو شکونده؟ بگید اصلا شاهد من دوساله بشه یا ...نه؟!
ممنون و التماس دعا
