امروز رو قدس است. امروز شرکت می کنم در یک راهپیمایی حکومتی آنهم بدون ساندیس!
اصولا من عاشق راهپیمایی های حکومتی(از جنس انقلاب اسلامی) هستم، با ساندیس یا بدون ساندیس. هرچند هر روز ما روز قدس است و جمعه آخر ماه رمضان چه بخواهند و چه نخواهند نشانیست از تمام روزهای ما که "سیاست ما عین دیانت ماست" و اصلا شیعه هر روزش از ازل تا ابد عاشوراست هرچند عاشورا ساندیس که هیچ حتی آب هم نبود...
بگذار بنیاد شهیدما نام "نه غزه، نه لبنان" گویان را بر درودیوار شهر بکارد و بهشان کارت شهید بدهد و بشوند شهید کارتی یا بهتر بگویم پارتی! از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان سالهاست که دعواهاست برسر نام خیابان "خالد اسلامبولی" اما هنوز هم هستند "چمران" هایی که بگذرند از آرامش و اعتبار دنیایشان و آوار شوند بر سر ددمنشان اسرائیلی...
دیروز کفش می خریدم . بعد از ورندازهای طولانی یافتم کفشی با مدل و جنس و البته قیمت مناسب . دست به جیب که شدم دیدم پشت کفش ستاره ای می درخشد شبیه نجم شوم اسرائیلی!!! نخریدم. مغازه دار تعجب کرد! نخریدم. اصرار کرد! نخریدم. گفتم کفش خوبی ست اما مال ما نیست!اعتقادم به آرمان فلسطین بیش از این کفش می ارزد. و حال نمی دانم مفتخر باشم از اینکه پایبند ماندم به اعتقاداتم یا شرمنده از حضور چنین نمادهایی در مغازه های شهرم؟!
اما هرچه بود امسال راهپیمایی من از همان دیروز آغاز شد؛از همان مغازه! راهپیمایی شما چگونه است؟
سلام زخمی پیروز،
زاده سرزمین زیتون ، سالهاست که شاخه زیتون روی نوک کبوتری همیشه در پرواز تمثال آشتی و صلح جهانیان است و مدعیان دروغین صلح یادشان رفته که زیتون میوه سرزمین خونین توست. و امروز دیگر میوه خونین سرزمین توست...
سالهاست که در گیرودار دنیای لجام گسیخته واژه های دستمالی شده مانده اند و از تو به اقتضای سفسطه های پوشالی خود، تروریست ساخته اند و چشم هایشان را بسته اند بر نامردمان غاصبی که دیار تو را بی شرمانه تر از هر چه فکر میکنی به وجودشان آلوده اند. و به تو، که هیچ ، حتی بر پاکی و مهربانی پیامبر الهی خود نیز رحم نمیکنند و ستاره شش پر داوود نبی را پیکان شش پری ساخته اند به سوی تو مخلوق معصوم خدا...
ولی تو خوب جوابشان دادی !
من جنگ را با تار و پود زخمی وجودم چشیده ام؛ باران موشک و سیلاب هراسان زندگی را در سنگر . و سراپا چشم گشته و دیده ام بازی همسالانم را که با نهیب جنگنده های دشمن و صدایی مهیب و دود و خون به پایان می رسید ...
از آن روزها سالیانیست که می گذرد و تا همیشه حسرت اینکه چرا کوچک بودم و جنگ با دشمن ، کار بزرگترها... در دلم.......
اما، هر سال که با زبان روزه و گرمای جان کاه خوزستان به بیعت گاه می آیم و شعار« مرگ بر اسرائیل» سرمی دهم ، هر مشت خود را اسلحه ای می بینم به سوی دشمنی که بسیار بزرگتر از دشمن آن روز ماست .
همیشه با خود می گفتم چرا فلسطینی ها با هم یکی نمی شوند ؟ تا به کی ، جای خدای عالم از اعراب عالم یاری می جویند ؟ چرا دل به عربهای امیری که حتی ترسوتر از کودکان قنداقه نشان ما هستند بسته و از اسلامشان مدد نمی خواهند؟
و امروز که تصویر تنهای تو را می دیدم که در زیر آتش و خروار خانه ات با اقتدار فریاد« حسبنا الله و نعم الوکیل» سرمی دادی مطمئن شدم که این آغاز پیروزی های توست. تو ثابت کردی که هیچ نیازی به ناهموطن های دشداشه پوش اسرائیلی الاصل «خودگردان» ، نداری و «خداگردان» بودن را برگزیدی.
و همین آرمان و اعتقاد الهی تو بود که دست غیب خدایت را به یاریت آورد و باعث شد جهانیان با وجود سانسورهای عجیب BBC و NBC و هزار و یک نمی دانم چه C دیگر، تو را و مظلومیت تو را و چهره ی خونینت را ببینند و برخلاف خواست سردمدارانشان به هیاهو فتاده و تو را فریاد کنند.
سی سال پیش ایرانیان نشان دادند ، با خدا که باشی بهار همراه توست ، حتی اگر بهمن باشد . و امروز یک بار دیگر، این تو بودی که با ایستادگی، زمستان دهشتناک اسرائیلی را به زانو درآوردی و این میان روسیاهی بر چهره ی زغال تر از زغال همان عربهای ترسو ماند که ماند. . همان هایی که جام های شراب آمریکایی را تا ته نوشیدند و از یاد بردند غیرت عربی شان را و دست در دست یانکی خون آشام مرگ انسانیت خود را به رقص ایستادند.
مظلوم مقاوم، بدان که بودن و جنگیدن در کنار تو در آن روزهای خونین آرزویم بود و جان دادن برای رهایی تو و هر چه مظلوم در عالم هست ، آرمانم. غزه نشین همکیشم ،حتی اگر شیعه نباشی می دانم که میدانی روزی مهدی خواهد آمد و آن روز پایان کار تمام نامردهای جهان است. پس به امید آمدنش ...
اللهم عجل لولیک الفرج
چند روز پیش تهران بودم . تغییرات زیادی کرده بود یکیش تو نوع تبلیغات بود . ماشالله انقدر که دنبال اصلاح الگوی مصرف سر از پا نمیشناسیم ! تبلیغات اجناس کاملاً مصرفی مثل عطر و ادکلن و سس مایونز و اینجور چیزا دیگه حتی توی بیلد بوردها هم جانمیشن و قلپی افتادن بیرون! یعنی اگه بخوام درست تر توصیف کنم میشه اینجوری گفت که هر کدوم از شرکت ها یه ماکت بزرگ از محصولشون رو درست کردن و به صورت حجمی روی تابلوی تبلیغاتیشون زدن که یه وقت یه چشم کم سویی نباشه که از دیدن اون محروم بشه!
الغرض یکی از این تبلیغات پست مدرن ! یه گوشی گنده ی نوکیا بود که وقتی آدم از زیرش رد می شد باید تمام پیغمبرای بنی اسرائیل رو صدا می کرد و بهشون متوسل می شد که نکنه بیافته رو سرش و فاتحه!
در کنار این برج تبلیغاتی برادران صهیون پلاکارد کوچیک مراسم دادستانهای کشورهای اسلامی در حمایت از فلسطین قرار داشت که البته به یمن سایه ی همون نوکیای عزیز از گزند آفتاب تهران در امان مونده بود!
انصافاً تا وقتی تو تهرانی که بعضیا اصرار دارن بهش بگن ام القرای جهان اسلام 
اینجوری محصولات حامی اسرائیل تبلیغ میشن، می شه به رهایی فلسطین امیدوار بود؟
پ ن: خیلی دوست داشتم عکس هم ضمیمه متنم بکنم ولی به دلیل اینکه گوشیم به دلیل چای خوردگی و جلوگیری از سوزش خاموش بود نتونستم . البته بگم گوشیم نوکیا نیست ها!
اینکه هر کس توی کشور خودش راهپیمایی کنه و طومار امضا کنه شاید خیلی تأثیری روی روند مسائل بین المللی نداشته باشه مخصوصاً وقتی که طرف دعوا اسرائیلی باشه که به هیچ عنوان برای نظر و تفکر سایر مردم احترامی قائل نیست. پس عقل حکم می کنه اگه قراره برای دفاع از مردم مظلوم غزه کاری بکنیم خیلی عملی تر از این ها باشه.
جلسه دوحه جلسه خیلی خوبی بود و جا داشت پیشنهاد عملی و انسان دوستانه ای از طرف یکی از شرکت کنندگان داده بشه که به نظر من نشد! اما آمادگی این را داشت.
پیشنهاد اینجانب در تشکیل یک گروه حداقل 14 تایی از کشورهای مدافع غزه است. رهبری این گروه هم میتونه بصورت جمعی باشه از هر کشور 3 کشتی که یک کشتی یا ناوچه نظامی و دو کشتی دیگر شامل کمک های انسان دوستانه، به سواحل غزه اعزام کنند. قایقهای کوچک ... هم بعنوان اسکورتهای نظامی جهت جنگهای نامنظم هم می تونن همراهی کنن .
اگه 45 کشتی و ناوچه جنگی همزمان به سواحل کوچک باریکه غزه برسن و بر فراز هر کشتی پرچم همه کشورهای کمک کننده برافراشته باشد، به نظر شما آیا نمیشه محاصره عزه شکسته بشه، از اونطرف سوریه و لبنان و احیاناً ترکیه هم از قسمت خاکی با تهدید اسرایل به هرگونه تجاوز به کشتی ها هشدارهای لازم را به اسرائیل بدن. سازمان ملل و سازمان صلیب سرخ جهانی و دیگر سازمانهای مدافع حقوق بشر نیز بر ارسال این کمک ها نظارت و همراهی کنن.
کشورهایی هم که کشتی ندارن می تونن اجاره کنن!! حتی از روسیه و چین و ...
قرار هم در آبهای بین المللی باشه نزدیکترین محل به غزه و بقیه کشورها.
اگه از فردا عزم جدی صورت بگیره از 2 تا 3 هفته دیگر شاهد ارسال کمک ها و باز شدن محاصره غزه خواهیم بود .
انشاء الله
پ ن : توی این چند روزه متوجه شدم که خیلی از مردم کشورهای دیگه که اطلاع چندانی از روابط سیاسی ایران ندارند فکر می کنن که ایران هم مثل سایر کشورها با اسرائیل رابطه داره و از اینکه مسئولین ایران اقدام به قطع روابط با اسرائیل نمی کنن شاکی هستند!!!
حال انکه ایران اصلاً اسرائیل رو به عنوان یک کشور قبول نداره و موجودیتش رو به رسمیت نمیشناسه. فکر می کنم این وظیفه ی صدا و سیما و خبرگزاری هاست که هر از چند گاهی در لا به لای اعلام خبرهای مربوط به اقدامات سایر کشورها به این نکته اشاره کنن که ایران اسلامی هیچ گاه کمترین رابطه ای با اسرائیل جنایتکار نداشته و نه خواهد داشت.
قانون 1ـ در خاور میانه همیشه این فلسطین است که اول حمله می کند و اسرائیل همواره از خود دفاع می کند و این یعنی اقدام تلافی جویانه.
قانون 2ـ فلسطینیان حق ندارند اسرائیلیها را بکشند این نامش تروریسم است.
قانون 3ـ اسرائیل حق دارد غیر نظامیان فلسطینی را بکشد این نامش دفاع از خود و یا مقابله با خطر است.
قانون 4 ـ وقتی که اسرائیل عده بسیار زیادی از غیر نظامیان فلسطینی را کشت آن وقت جهان غرب صدایش برای جلوگیری بلند می شود . این اسمش واکنش 20 نهاد بین المللی ست.
قانون 5 ـ فلسطینیان حق به اسارت گرفتن سربازان اسرائیلی را ندارند حتی اگر یک یا دو نفر باشد.
قانون 6 ـ اسرائیل حق دارد هر تعداد فلسطینی را که بخواهد دستگیر کند ( حدود 10000 نفر بدون صبر کردن برای محاکمه) این هیچ محدودیتی را شامل نمی شود. نیاز به هیچ شاهد ، جرم یا محاکمه ای ندارد فقط با استفاده از یک کلمه ی جادویی: «تروریست»!
قانون 7 ـ وقتی که می گویی حماس، باید حتماً که در کنار آن نام حمایت کنندگانش ، حزب الله ، سوریه و ایران را ببری!
قانون 8 ـ وقتی که می گویی اسرائیل باید دقت کنی که هیچ نامی از حامیان آن ، امریکا، انگلیس ، کشورهای اروپایی و برخی از اعراب را نبری!
قانون 9- وقتی وارد اسرائیل می شوی نباید این کلمات را به زبان بیاوری: 20 سرزمین اشغالی ، قطعنامه های سازمان ملل و معاهده ژنو . چرا که این کلمات باعث پریشانی شنوندگان Fox, CNN, می شوند.
قانون 10 ـ اسرائیلی ها بهتر از اعراب انگلیسی صحبت می کنند . پس آنها قوانین 1 تا 9 را خیلی خوب می توانند تشریح کنند. پس از آنها بپرسید.این « خبرنگاری بی طرفانه » نام دارد.
قانون 11 - اگر شما با این قوانین موافق نیستید یا طرف فلسطینیها را در برابر اسرائیل گرفته اید شما یک ضد یهود خطرناک هستید.اگر این نظر واقعی شما بوده شما باید یک عذرخواهی عمومی انجام دهید . این اسمش دموکراسی ست.
( این دموکراسی شگفت انگیز نیست؟)
این شعر رو قبلا گفته بودم البته می دونم که پر از اشکال عروضیه ولی حرف دله دیگه. امروز تو راهپیمایی ای شرکت کردم که بانیش عشایر عرب زبان اهواز بودن . جالب بود برام و غرور انگیز که هر چند زبونشون رو نمی فهمیدم و از شعارهایی که می دادن چیزی متوجه نمی شدم ولی حسشون می کردم. با چه شوری غزه رو خواهر خونده ی اهواز معرفی می کردن و معلوم بود که از رهبر امر جهاد می خواستن. اون وقت بود که با خودم گفتم خاک بر سر امرای عرب خلیج که حتی خون و غیرت عربی هم تو وجودشون از بین رفته کاش یه کم از عشایر ما یاد می گرفتن ...
کربلا دیدم حسین آنجا نبود
آن خدای شور و شین آنجا نبود
گر حسینی باشی اینجا کربلاست
راه کم کن هر کجایی نینواست
یار حق ، یار حسین بن علی ست
همره آن کاروان دلبری ست
هر کجا ظلمی، یزیدی ، کوفه ای
بهر ایمان مسلمان بوته ای
کربلا دیدن نه تنها بس بود
آی! مهدیّ زمان بی کس بود
کودک غزه اسیر صهیون است
اشک مادر همچو رود جیهون است
آی شیعه، غیرتت را العجب
یادت اید خیبر و شیر عرب
وای گفتم از عرب ، اشکم گرفت
کوه ترس و جهلشان ، خشمم گرفت
آی ترسوها ! امیران خلیج!
ای که دانای شما چوب و هویج!!
تا به کی ترس از عدو؟ عاقل شوید
بر کلام حق دمی عامل شوید
نفت دنیا زیر پاهای شماست
از چه می ترسید ؟ این دنیای شماست
از نژاد و رنگ ها خالی شوید
رو به خود آرید ، اسلامی شوید
هان ! فلسطین خانه ی امن شماست
از خدا ترسید، تنها او خداست
آی صهیون این پیام من شنو!
تا علی فرمان نداده ، خود برو
ورنه نامت را ز دنیا برکنم
خواب چندین ساله ات بر هم زنم
من یکی از عاشقان حیدرم
نوکری از نوکران حیدرم
گر که آقامان علی فرمان دهد
هر کدام از ما یل خیبر شود
یاور حق را خدا یاور بود
یار ظالم تا ابد ابتر بود
خون مولامان حسین بن علی
در رگ هر کودک ما منجلی
این بدان نابودیت حتمی بود
چشم امیّد جهان مهدی بود
بانگ هل من ناصر از کوی بلا آید هنوز
کربلا با نام غزه ، مرد می زاید هنوز
حرمله خنجر کشیده ، تیر می خواهد زدن
شیعه ی جان بر کف بیدار می باید هنوز
شعر از شاهد
این روزها ناله های کودک زخمی غزه انعکاس این ندا را صد چندان می کند.
