می گفت در وبلاگهایتان بنویسید گردان حنظله تشنه بود... بنویسید تشنه ایستاد ... بنویسید تشنه جان داد... بنویسید تشنگی در گرمای خوزستان یعنی چه...
بهار بود و هوای مطبوع بهاری صورتم را نوازش می کرد.
اصلا مگر می شود تشنگی را نوشت؟  اصلا مگر می شود تشنگی آن روز گردان حنظله را ترسیم کرد؟
هنگ کرده بودم...
... خدایا کمکم کن!
او حرف می زد و من رمل های نرم فکه را با دستهایم زیرو رو می کردم. نه!  شاید هم خودم را در رمل های نرم فکه، زیرورو می‏کردم!
مهندس بودن را مدتهاست که بی خیال شده ام. اما راستش را بخواهی غرورش آدم را پاگیر می کند ولی انجا در رمل های نرم فکه غرور بی معناترین حرف ممکن بود...
قبل از رسیدن به قتلگاه ، مشهد سید شهیدان اهل قلم را رد کردیم...بی خود نیست که هر چه فکر می کنم دستم به قلم نمی رود؛ من مشهد سید شهیدان اهل قلم را رد کرده ام!

امروز یکی گفت: زین پس به جای واژه ی فریب خورده بگویید ساندیس خورده!. گفتم: این که چیزی نیست ساندیس که سهله! کیک هم می خوریم . شما برو بفکر تشنگی خودت باش که جز با «نسکافه» و« نستله» و «پپسی» رفع نمیشه!  ما با آب خالیش هم راضی هستیم و حاظریم هر 365 روز سال بیایم و از اعتقادمون دفاع کنیم (البته سالهای کبیسه 366 روز) باز خوبه نتیجه انقلاب نارنجی و گل لاله رو دارین می بینید و هنوز نمی خواید از خواب بیدار شید....

سر هر کوهی رسولی دیدند
ابر انکار به دوش آوردند.
باد را نازل کردیم
تا کلاه از سرشان بردار.
خانه هاشان پر داوودی بود،
چشمشان را بستیم.
دستشان را نرساندیم به سرشاخه ی هوش.
جیبشان را پر عادت کردیم.
خوابشان را به صدای سفر آینه ها اشفتیم.

(سهراب سپهری)

یادم میاد روزی که خبر شهادت امیر صیاد شیرازی رو شنیدم روی تخته کلاسمون نوشتم: اگر آه تو از جنس نیاز است/ در باغ شهادت باز باز است. و همین کل فضای کلاسمون رو آسمونی کرده بود...این شعر رو همون روزها یعنی دقیقا 24/1/78 گفتم وبالاش توی دفترچه شعرم نوشتم:
تقدیم به لاله متواضع باغ میهن، شهید علی صیاد شیرازی...

یک شقایق ، یک پرستو، یک ترانه
یک کبوتر، یک دل و یک آشیانه
یک بهار ماندنی، یک پرگشودن
پرزدن در آسمانی جاودانه
عاشق جبهه ، بسیجی، بی ریا
همسفر با ربّناهای شبانه
مثل دریا آبی و چون عشق سرخ
مثل باران ، آشنا و بی بهانه
رفت و از او در دلم نقشی شکفت
نقش یک گل، یک قناری، یک نشانه
شعر از شاهد

یکی از اصلی ترین مشکلات موجود در جامعه نبود مدیریته. از کوچکترین بخشهای جامعه تا کارها و پروژه های کلان مشکلات خودشون رو عدم وجود مدیریت کارآمد عنوان می کنن.
حالا گذشته از اینکه این اظهار نظرها تا چه حد کارشناسی و واقعیه ولی عمومیت اون باعث می شه که انسان روش تأمل کنه.
واقعیت اینه که فراموش شدن و عمل نکردن به دو اصل مهم اسلامی عامل بسیاری از این مشکلاته.
این که یک فرد مسلمان از نظر شرعی مکلفه تا وقتی قدرت اجرا و انجام درست و کامل یک مسئولیت و کار رو در خودش نمی بینه اون رو قبول نکنه و در مقابل وقتی توانایی انجام کاری رو در خودش می بینه و می دونه که کسی بهتر از اون برای انجام اون مسئولیت نیست برش واجبه که منتظر دعوت دیگران نمونه و خودش برای قبول مسئولیت کاندید بشه.
واقعا چقدر به این دو اصل عمل می کنیم؟ خیلی ها با این بهانه که ریا نشه! توانایی خودشون رو پنهان می کنن و یا بدتر می گن اگر خودم پیش قدم بشم برام اقت داره! باید بمونم تا بقیه ازم بخوان!!
و برعکس چه بسیار بسیار بسیار مردمی که با وجود اینکه می دونن نمی تونن از عهده انجام مسئولیتشون بر بیان و خیلی افراد دیگه هستن که بهتر از اونها باشن ولی با تمام قدرت به میز می چسبن و از گفتن هر دروغ و زیر پا گذاشتن هر حقی هم بای حفظ اون روی گردان نیستن...
البته این مسئله ، مسئله ی جدیدی نیست و شاید با بررسی تاریخچه اون در اسلام برسیم به «ثقیفه»!
درسته شاید اولین جایی که به طور مؤثر شخص نالایقی پستی رو برعهده گرفت «ثقیفه» بود...
تا حالا فکر کردین امام علی (ع) با تمام روی گردانیشون از دنیا برای چی به در خونه مهاجر و انصار رفت و ولایت خودش رو به اونها گوشزد کرد؟ 
در طول سالهای اول پس از انقلاب و سالهای دفاع مقدس تعداد زیادی از جوانان بی نام و نشان به مدیریت رسیدند و الحق و الانصاف عالی تر از تحصیل کرده ی رشته ی مدیریت وظیفه شون رو انجام دادند. فرماندهان جوانی که مطمئن بودند کارشون رو به بهترین نحو انجام می دن خودشون رو مکلف می دونستند و هنوز که هنوزه بزرگترین تحلیلگران شیوه های جنگی غربی در قدرت تفکر و فرماندهی اونها موندن.

این افراد فقط و فقط با در نظر گرفتن و اجرای صحیح و کامل این دو اصل بود که به تاریخ معرفی شدند. 
پس اگر خودمون رو مسلمون می دونیم باید در هر کجای جامعه که قرار داریم کاری رو قبول کنیم که می تونیم انجامش بدیم وگرنه پیش خدا مسئولیم!

جان بر کف و ایستاده در راه توایم

ما معتکف ضریح درگاه توایم

سید علی خامنه ای، آقا جان

تیری به دل هرانکه بدخواه توایم! 

شعر از شاهد

عازمیم

مبدأ ؛ دوکوهه ، مقصد ؛ فتح المبین

آه ،فتح المبین! راستی تا فتح المبین فلسطین چقدر راه است؟

لبنان، صدای سید حسن نصرالله تمامم را می لرزاند: لبیک یا حسین... لبیک یا حسین ... یا حسین ... کربلا، آتش و خون و خیمه ... دزفول رسیدیم. شهر مقاومت... 176 موشک چیز کمی نیست!

این روزها دغدغه بچه ها توپ « سوباسا» ست! که چطور یک هفته تمام روی هوا می ماند!! و آن روز تمام فکر بچه های دزفول این بود که شب گذشته موشک 12 متری چطور توی کوچه 9 متری شان جا شد؟!

قربون رهبر عزیزم برم که امسال رو سال همت مضاعف وکار مضاعف اسمگذاری کردند.
کار و عمل همون چیزیه که ما روبه صبح ظهور می رسونه...
توی این چند سالی که قلم به دست گرفتم ، انقدر متن ادبی و شعر و نامه واسه امام زمان نوشتم که خیلی راحت می شه چند تاکتاب قطور ازشون درآورد. ولی دیگه بسّه...
دیگه خسته شدم. خسته شدم از این همه گل نرگس، گل نرگس گفتن. خسته شدم از این همه شعار...
 آقا کاری به شعارهای ما ندارن! آقابا شعار ها و نامه های ما نمی آن. چرا؟ چون تجربه ش رو دارن!
همون یه باری که جدشون نامه نوشتن کوفی ها رو جدی گرفتن واسه هفت پشت تموم تاریخ کافیه....
حالا دیگه وقت عمله...تا پا توی گود زورخونه عمل نذاریم ،ظهور بی ظهور!
تا وقتی که حاضر نیستیم کمترین سختی و تغییری تو زندگیمون رو تحمل کنیم دم از سربازی امام زمان زدن یعنی کشک!
خودتون بگین چطور میشه به شعارهای کسایی اعتماد کرد که با زبون روزه میان تو خیابون و مرگ بر استکبار می گن و زنده باد مظلوم سرمیدن ولی  از حضور پرشکوه مردم تو راهپیمایی با دوربین 8 مگاپیکسل گوشی «نوکیا» عکس می ندازن و  بعد هم نوشیدنی سفره افطارشون «نوشابه پپسی» و دسرشون «نسکافه» و اصلا هم کاری ندارن که پول خرید این چیزا همون تیری می شه که قلب جوون فلسطین و لبنان رو هدف می گیره ؟!

دعای ندبه پرسوز و گداز کسایی که حتی زحمت تا مسجد رفتن و دعا خوندن رو به خودشون نمی دن و پای تلوزین« أین طالب بدم المقتول..» سرمی دن چقدر قابل اعتماده؟

اللهم عجل لولیک الفرج
---------------------------------------

پ ن: اینم یه اس ام اس که شاعرش رو نمیشناسم

در راه تو حرکتم مضاعف باشد      با یاد تو برکتم مضاعف باشد
ای سید ما امر تو بر روی دوچشم       با عشق تو همتم مضاعف باشد

برای اولین بار قسمت شد همسفر بچه های از بلاگ تا پلاک شدیم.جای همتون خالی....
بستنی خوردیم ، لواشک خوردیم، چلوکباب ، قورمه سبزی ، مرغ ، و از همه مهمتر ساندییییییییییس!
حالا با اون ساندیسی که اونجا بهمون دادن فکر کنم تا بلاگ تا پلاک سال آینده انرژی مون تأمین باشه! قراره بتروکونیم!
شهدا که دستشون درست! یه حال حسابی بهمون دادن.حالا نوبت ماست...
با بچه ها یه شعرکی گفته بودیم و تو راه می خونیدیم .ازونجا که درصد بالاییش زاییده فکر سیال خودم علیه السلام بود به خودم اجازه دادم قبل از بقیه تو وبلاگم بزارمش.حرفی هست؟ متنش رو واستون می زارم خودتون با آهنگ بخونید(یار دبستانی من......)

یاور وبلاگی من
با من و همراه منی
تو اتوبوس ،سوی جنوب
همصدا، هم پای منی
فضای سایبری ما
هرزه تموم قلماش
خوب اگه خوب ، بد اگه بد
مرده دلای بلاگاش
هک نشه سایت من و تو
زیاد شده کلاه سیاه
تو جنگ نرم سایبری
(تنها نشه یه وقت«آقا»)2...

در غرب سال 1950 را سال تولد و نزول رسمی شیطان به وسیله موسیقی نامیده اند و در همین سال بود که گروه «بیتل ها» و «الویس پریسلی» که از شعبات گروه «راک اند رول» هستند شروع به کار کردند و مروج مکتب شیطان پرستی شدند.
این گروه ها بر طبق گفته ها و نوشته هایشان ، نفس و زندگی خود را به شیطان سپرده اند و شیطان را چون خدای خود می پرستند.این گروه های شیطانی قادرند به وسیله کنسرتی که اجرا می کنند مردم را به صدمه زدن به خود و حتی خودکشی ترغیب کنند.
گروه های شیطان پرست را به طور کلی به عنوان گروه«راک اند رول» می شناسند که خود به گروههای کوچکتری تقسیم می شود مثل: «جمعه سیاه»، «سنگهای غلطان»، «پینک فلوید»، «وسپ» که نام خود را از حروف اول جمله« ما امت شیطان هستیم» گرفته اند و «بوسه» که به لژیونر شیطان ملقب است.

علائمی که این گروه ها برای نیروگرفتن از آن استفاده می کنند عبارت است از: صلیب برعکس، ستاره(مانند ستاره هایی که بر روی برخی شلوارهای جین و لی وارداتی است)، ستاره اسرائیل و ...اما در مورد پیامهای این آهنگ ها می توان گفت این آهنگ ها بر پایه کفر به خدا و انبیاءالهی و نفی عدالت و محبت خدا، دعوت به زنا و سکس، مواد مخدر، خودکشی و قتل است.
این پیام ها با صدای بسیار ضعیف و کوتاه در پس زمینه نوار ضبظ می شود که گوش قادر به شنیدن آن ها نیست.
«ویلیام دورل» دکتر مغز طی تحقیقات 14 ساله خود می نویسد:«در مغز انسان دستگاهی مانند کامپیوتر وجود دارد که اطلاعات غیرمنطقی و مستقیم را از مغز دور می کند و انسان را وامی دارد تا این اطلاعات را فراموش کند...ولی اگر هرگونه اطلاعاتی به بخش خاصی از مغز برسد مغز آن را بدون چون و چرا پذیرفته و جزء قواعد روزمره خود قرار می دهد...با این روش می توان به سادگی اطلاعات خاصی را وارد سیستم اطلاعاتی مغز کرد بدون اینکه شخص موقع شنیدن متوجه پیام درونی ان شود.این سیستم اطلاعاتی و گیرنده پیام ها را در اصطلاح (پیامهایی که گوش نمی شنود ولی مغز آن ها را دریافت می کند) می گویند.

حال چند نمونه از از پشت آهنگ های مشهور را می آوریم: «منظور از پشت آهنگ: همان نوار وقتی از انتها به ابتدا و با دور کند پخش شودمضمونی کاملا شیطانی را به گوش خواهد رسانید.»
آهنگ «لایس لابونیتا» از «مدونا» که جاهایی از این آهنگ به زبان اسپانیولی خوانده می شود و کلمه «گومو برگن» تکرار می شود که پشت نوار این عبارت است:«به من شیطان گوش بده»
در اجرای دیگری چنین خوانده می شود:«...بوی عطر تو چه دل پذیره...» و پشت آهنگ این عبارت است: «...شیطان خدای ماست...»!