نمي دونم اين چندمين باريه که اينجا ميام و مطالبتون رو مي خونم. و هرکدومشون رو چند بار... و هر بار خواستم يه چيزي بگم ولي نشد، نتونستم و چيزي براي گفتن نداشتم. يعني حرف که واسه گفتن زياده ولي انچه البته به جايي نرسد فرياد است. توشته هاتون ته دل ادمو خالي ميکنه! البته خدايي قلم فوق العاده اي داريد. منظورمو اشتباه برداشت نکنيد. با خوندن حرفاتون ادم گم ميشه و ميترسه. عين الان من ولي نميدونم از کي و از چي.

از وبلاگ (پخش و پلا...)