گاهی دلم برای خودم تنگ می شود
وقتی حنای حادثه بی رنگ می شود
طومار پرملامت دلهای ناشکیب
یک عالمه صدای هماهنگ می شود
شب می شود و نور، فراخوان مبهمی ست
وقتی قفس برای شما تنگ می شود
دستم بگیر! معتکف چشم های توست
روزی که پای قافیه ها لنگ می شود
عالم تمام، قصّه ی مردان مرد بود
حالا ولی شنیدن آن ننگ می شود
