پرنده شبش، اشک و آه و ستـاره ست
دلــش در قفس همـنشین شراره ست
برایت نوشـــــتم دلـــــــم تنگ رود است
و تو خوب میدانی که این استعاره ست
به دستـــت سپـــــردم دل آســــمان را
ببینــــــی عزیزم که بـــاران هماره ست
تب خاطـــراتت تنــــــم را گرفتــــــــــــــه
و این حال و روز دلی پـ ـاره پـ ــاره ست
من و هق هق این نفـس های شـرجی
که آمـار دلتنــگی ام بی شــــماره ست
تو و برگ گلـــها که بــا هم رفیقـــــــــید
نگاهـــت به گلـــها برایم اشــــاره ست
کنـــار تــو بـــاران به دل سجده می کرد
وضو کـــن بیا وقت عشقـی دوباره ست
